วันพุธที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2559

“ข้าแต่พระบิดาเจ้าของลูก”

การภาวนาคือ...
การมอบความวางใจไว้กับอ้อมกอดของพระบิดาเจ้า
 

 
“ข้าแต่พระบิดาเจ้าของลูก”
ขอให้ลูกรักพระองค์ยิ่งวันยื่งมากขึ้น
ขอให้..ลูกเข้าใจในความรักของพ่อ
ขอให้ลูกรักกันและกัน
และตระหนักอยู่เสมอว่าเราเป็นครอบครัวเดียวกัน

"ข้าแต่ระบิดาเจ้าทรงสถิตในสวรรค์"
ขอให้ลูกระลึกอยํเสมอว่า บ้านแท้ของลูกอยู่ในสวรรค์
จุดหมายในชีวิตลูกคือการกลับบ้านไปหาพระองค์
ขอให้ลูกกระทำแต่ความดีงาม
ตามคำสอนของพระองค์
เพื่อลูกจะได้เหมาะสม..
จะอยู่กับพระองค์ในบ้านแท้ในสรวงสวรรค์

พระนามของพระองค์จงเป็นที่สักการะ
ข้าแต่พระบิดาเจ้า
ขอใหทุกการกระทำทุกกระทำของลุก
เป็นการประกาศพระนามของพระองค์
ขอให้ทุกการกระทำของลูก..
ทำให้บิดามารดาชื่นบานหัวใจ

พระอาณาจักรจงมาถึง
พระบิดาเจ้าที่รัก
ขอให้สันติสุข ความชื่นชมยินดี และความยุติธรรม
แห่งอาณาจักรสวรรค์
เปี่ยมล้นในดวงใจของลูก...

พระประสงค์ของจงสำเร็จในแผ่นดินเหมือนในสวรรค์
พระบิดาที่รัก...ขอให้ลูกดำเนินชีวิตทุกๆวัน
ตามพระประสงค์ของพระองค์ มิใช่ตามน้ำใจของลูก
ขอให้ลูกสามารถละทิ้งน้ำใจตนเอง
และดำเนินชีวิตตามความปรารถนาของพระองค์

โปรดประทานอาหารประจำวัน
พระบิดาที่รักขอทรงโปรดประทานสิ่งที่จำเป็น
สำหรับการดำเนินชีวิตและการทำหน้าที่ประจำวันของลูก

พระบิดาเจ้าโปรดประทานอภัยให้แก่ลูก
โปรดช่วยลูกให้มีจิตใจอ่อนโยน
และให้อภัยให้ผู้ที่ทำผิดหรือทำร้ายจิตใจของลูก

พระบิดาเจ้าที่รัก “โปรดช่วยข้าพเจ้าไม่ให้แพ้การประจญ
แต่โปรดช่วยให้พ้นจากความชั่วร้ายเทอญ”

ขอพระองค์ทรงเสริมกำลังให้ลูก
และการประจณต่างๆได้ด้วยเทอญ อาแมน

พระบิดาที่รักของให้คำภาวนานี้เป็นจริงในชีวิตของลูก
และขอให้ลูกทำเช่นนี้ได้อย่างจริงใจในชีวิตของลูกเสมอ อาแมน

#คำสอนใจครูจอย